این پاورپوینت در مورد استهلاک و کاهش ارزش داراییها در حسابداری در 50 اسلاید زیبا شامل استهلاک و کاهش ارزش داراییها در حسابداری،استهلاک،مفهوم استهلاک،Depreciation،تعریف استهلاک،تعریف حسابداری از استهلاک،حسابداری استهلاک چیست،دارایی،استهلاک دارایی،علل استهلاک،برآورد استهلاک،انواع استهلاک،روشهای استهلاک، و .... می باشد.
استهلاک یعنی فرآیند تخصیص ارزش اقلام ورودی (که معمولاً برابراست با ارزش بهای تمام شده اولیه یا ارزش تجدید نظر شدۀ داراییهای ثابت) برعمرمفید دارایی یعنی سالهایی که بتوان از این دارایی استفاده کرد. در فرآیند استهلاک معمولاً تاکید اصلی بر محاسبۀ هزینه دوره است که باید با درآمدگزارش شده در آن دوره مقایسه شود که این با اصل مقابله درآمد با هزینه مطابقت دارد. این هزینه یا به صورت هزینه دوره و یا در قالب بهای تمام شده یک محصول تخصیص می یابد. به ندرت امکان دارد که شیوۀ تعیین ارزش اقلام تشکیل دهندۀ ترازنامه مورد توجه قرار گیرد، و فقط کل مبلغی را که باید به دوره های آینده تخصیص داد، مورد توجه قرار می گیرد.درمورد استهلاک مشکل جدی این است که نمی توان از هیچ یک از روشهای تخصیص به صورت کامل دفاع کرد. یعنی نمی توان مدعی شد که یک روش تخصیص نسبت به سایرروشها برتری دارد و دفاع ازاین دیدگاه غیرممکن است. مشکل دیگر این است که، برای تخصیص بهای تمام شده اولیه یا ارزش تجدید نظر شده (پس از کم کردن اسقاط) به دوره های زمانی و تبدیل این مبلغ به هزینۀ دوره یا هزینۀ (بهای تمام شده) محصول، هیچ فرمول یا الگوی مشخصی وجود ندارد، زیرا در این راستا باید برآوردهایی انجام شود.
نمونه ای از این برآوردها به شرح زیر است: تعیین ارزش دارایی (به بهای تمام شده یا بر مبنای دیگر) در زمان خرید، یا تعیین ارزش مجدد آن در تاریخ بعدی.
عمر مفید مورد انتظار دارایی.
ارزش اسقاط یا ارزش فروش دارایی در پایان عمر مفیدآن
تخصیص بهای تمام شده دارایی به روشی بخردانه ومنظم (سیستماتیک
کمیتۀ واژه شناسی از جامعه حسابداران آمریکا در 1942 استهلاک را بدین گونه تعریف کرد:
استهلاک عبارت است از یک روش بخردانه وسیستماتیک برای تخصیص بهای تمام شدۀ اقلام به دوره هایی که منافعی از این دارایی به دست می آید.
تعریفی را که جامعه حسابداری امریکا ارائه کرد دارای پویایی نیست، بدین معنی که بهای تمام شده اولیه دارایی یا مبلغ دیگر مورد نظر، طی عمر مفید دارایی تغییر نمی کند. کل هزینه استهلاک برابراست با ارزش اولیه دارایی منهای ارزش اسقاط. در این تعریف کاهش ارزش دارایی گنجانده نشده است. همچنین در این تعریف درمورد کاهش ارزش دارایی به سبب ناباب یا منسوخ شدن و تحلیل رفتن دارایی یا پایان یافتن عمر مفید آن سخنی به میان نیامده است. سرانجام دراین تعریف در مورد شیوۀ محاسبۀ هزینۀ جایگزینی دارایی هیچ مطلبی گفته نشده است، زیرا دراستهلاک دارایی های نامشهود فقط دارایی موجود در کانون توجه قرار می گیرد. کاهش ارزش یک کالا یا دارایی فیزیکی که به علت گذشت زمان یا تولید محصولات جدیدتر و مدرن‌تر برای کالاهای قدیمی اتفاق می‌افتد، استهلاک گفته میشود اما می‌توان از آن دو تعریف زیر را ارائه کرد:
نخست. استهلاک روشی برای تخصیص هزینه خرید یا اکتساب دارایی مشهود در طول عمر مفید آن است. شرکت‌ها دارایی های خود را هم برای کاهش مالیات پرداختی و هم برای اهداف حسابداری خود مستهلک می‌کنند.
دوم. کاهشی که بر اثر شرایط نامطلوب بازار در ارزش دارایی ها حاصل میشود، استهلاک گفته میشود. برای اهداف حسابداری، استهلاک نشان می‌دهد که چه مقدار از ارزش دارایی خریداری‌شده طی یک سال یا دوره مالی به‌طور کامل مورداستفاده قرار گرفته است. برای اهداف مالیاتی، شرکت ها می‌توانند هزینه دارایی های فیزیکی را که خریداری می‌کنند به‌عنوان هزینه شرکت کسر کنند؛ اما شرکت ها باید طبق قوانین مشخص کنند که این هزینه ها چگونه و طی چند سال شناسایی و در دفاتر ثبت خواهند شد.
مفهوم استهلاک در حسابداری تلاش می‌کند تا هزینه هایی را که شرکت بابت تملک یک دارایی متقبل میشود با درآمدهایی که از تملک آن دارایی به دست می‌آورد، مطابقت دهد. به‌طور مثال، اگر شرکتی تعدادی تجهیزات به ارزش یک میلیارد تومان بخرد و طول عمر آن را ۱۰ سال در نظر بگیرد، پس تجهیزات خریداری‌شده طی ۱۰ سال مستهلک خواهند شد. به‌این‌ترتیب در هر دوره حسابداری، شرکت صد میلیون تومان (با فرض استهلاک مستقیم) هزینه استهلاک شناسایی می‌کند و آن را با درآمدی که از به‌کارگیری تجهیزات عاید شرکت شده، مطابقت می‌دهد.
دو. ارز و مسکن دو مثال از دارایی هایی هستند که می‌توانند مستهلک شده یا ارزش خود را از دست بدهند. در طول بحران روبل روسی در سال ۱۹۹۸ در روسیه، روبل ۲۵ درصد ارزش خود را در یک روز از دست داد. در سال ۱۳۹۰ طی دو ماه ارزش ریال در کشور ما ۵۵ درصد افت کرد و در طول بحران مسکن در سال ۲۰۰۸ در امریکا، صاحب‌خانه‌ها در مناطقی که بیشتر تحت تأثیر قرار داشت مثل لاس‌وگاس، ارزش خانه‌شان را تا ۵۰ افت کرد
چه تفاوتی بین استهـلاک دارایی های مالی و فیزیکی وجود دارد؟
ازآنجایی‌که تعداد کمی از دارایی ها تا ابد دوام می‌آورند، یکی از اصول مهم حسابداری تعهدی شرکت ها را ملزم می‌کند که قیمت دارایی خود را به‌صورت نسبی بر اساس دوره زمانی که دارایی مورداستفاده بوده به هزینه تبدیل کند. هر دو نوع استهلاک دارایی مالی و فیزیکی روش‌هایی هستند که برای سرشکن کردن و تخصیص هزینه نوع خاصی از دارایی به عمر مفید آن مورداستفاده قرار می‌گیرند.
استهلاک دارایی مالی معمولاً به توزیع هزینه دارایی بر روی عمر مفید آن اشاره دارد. به‌طور مثال، گواهی ثبت اختراعی برای یک قطعه تجهیزات پزشکی معمولاً طول عمر ۱۷ ساله دارد. هزینه تولید تجهیزات پزشکی به طول عمر آن تقسیم میشود و هر نسبت به‌عنوان هزینه در دفاتر شرکت ثبت می‌گردد.
استهلاک دارایی فیزیکی، به سرشکن کردن هزینه دارایی مشهود به طول عمر دارایی اشاره دارد. به‌طور مثال، یک ساختمان اداری می‌تواند برای چندین سال قبل از اینکه مخروبه و فروخته شود، مورداستفاده قرار گیرد. هزینه ساختمان بر عمر پیش‌بینی‌شده آن تقسیم شده و حاصل آن به‌عنوان هزینه در هرسال حسابداری ثبت میشود.
نوع دیگری از استهلاک مربوط به استفاده از منابع طبیعی در طول زمان میشود. به‌طور مثال، یک چاه نفت قبل از تخلیه کامل همه نفتش عمر محدودی دارد؛ بنابراین، هزینه های راه‌اندازی چاه نفت بر طول عمر پیش‌بینی‌شده آن تقسیم میشود.
مهم است اشاره کنیم که در بعضی کشورها مثل کانادا، اصطلاحات استهلاک دارایی مالی و فیزیکی اغلب به‌جای هم استفاده می‌شوند و استهلاک به هردوی دارایی های مشهود و نامشهود اشاره دارد.
معادل انگلیسی استهلاک عبارت است از:
Depreciation
*در حسابداری استهلاک را به دو نوع کلی تقسیم می کنند:
*1. استهلاک به معنای اعم: حکایت از تخصیص بهای تمام شده داراییها به دوره های مختلف استفاده از انها می کند.
*به این ترتیب، هزینه استهلاک در مقابل درآمد هر دوره به حساب منظور می گردد.
*استهلاک در این معنا به دو گروه زیر تقسیم می شود:
*الف_ استهلاک داراییهای مشهود: یعنی داراییهایی که وجود خارجی دارند مانند اموال، ماشین آلات و تجهیزات
*ب_ استهلاک داراییهای نامشهود : که موجودیت مادی ندارند مانند سرقفلی، فرانشیز یا حق امتیاز و حق اختراع و ...
*2.استهلاک به معنای کاهش منابع طبیعی:
*مانند انواع معادن که در نتیجه استخراج از مقدار ذخیره آنها کاسته می شود و وجه افتراق آن با نوع قبلی در این است که گذشت زمان و کاربرد اموال، ماشین آلات و تجهیزات از ارزش آنها می کاهد در حالی که استهلاک منابع طبیعی با کاهش مقدار ( و نه لزوما کاهش کیفیت) آنها همراه است.