انواع روش های صید و نشانه گذاری در جانوران وحشی

فصل دوم : روش تحقیق

فصل سوم :صید و نشانه گذاری

فصل چهارم :محاسن و معایب انواع روشهای علامت گذاری و صید

 قسمتی از متن مقاله به شرح زیر می باشد

1-1- تعریف صید

صید در لغت و به تبع در کلمات فقها به معنای شکار حیوان وحشی و نیز خود حیوان وحشی آمده است. مراد از شکار اعم از گرفتن، به دام افکندن و کشتن است.  انگیزه‌های مختلفی برای شکار جانوران وجود دارد از جمله: ۱.مصرف در قوت زندگی، ۲. تجارت، (فروش پوست و مو، استخوان و عاج، گوشت و دیگر اجزای بدن شکار)، ۳ تفریح، و ...

1-2- صید در قرآن

آیات صید در قرآن مجید همه در سوره مائده است آیات: ۱ و ۲ و ۹۴ و ۹۵ و ۹۶. و هر کدام از این آیات ناظر به مبحث خاصی از شکار کردن می‌باشد؛ در یکی از آیات قرآن خداوند متعال می‌فرماید: « یَسْئَلُونَکَ ما ذا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّباتُ وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُکَلِّبِینَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمّا عَلَّمَکُمُ اللّهُ فَکُلُوا مِمّا أَمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ وَ اذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ عَلَیْهِ وَ اتَّقُوا اللّهَ إِنَّ اللّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ؛ «ای پیغمبر (ص) مردم از تو می‌پرسند چه چیزی برایشان حلال است، بگو حلال شده است بر شما کشتارهای پاکیزه، و نیز شکار آنچه که به دست می‌آید بوسیله شکار کنندگانی (سگان شکاری) که شما آنها را طبق دستور الهی تعلیم می‌دهید. پس بخورید از آنچه این حیوانات شکاری برای شما نگاه داشته‌اند و نام خدا را بر آن ببرید.
خدای تعالی دنبال بیان حکم شکار و در آخر آن فرموده: (وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ) تا اشاره کرده باشد به اینکه در مساله شکار کردن باید از خدا ترسید، و بیهوده حیوانات وحشی را بی جان ننموده و در کشتن آنها اسراف نورزید و صرفا به منظور تفریح و سرگرمی و یا خودنمایی و زورمندی شکار نکرد، و باید دانست که خدای تعالی در حسابگری سریع است، و کیفر ظلم و تعدی را قبل از آخرت در همین دنیا می‌دهد، و این ظلم‌ها و تجاوزها و دام اندازی‌ها و بی خبر کشتن حیوانات بی زبان همانطور که بسیار به چشم خود دیده‌ایم جز سوء عاقبت و نکبت ثمره‌ای ندارد.

در آیه دیگر شکار کردن محرم را مورد توجه قرار داده و می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! شکار را در حال احرام به قتل نرسانید.» و در آیه دیگر وقتی محرم از احرام خارج شد جواز به شکار کردن می‌دهد «وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا؛ چون از احرام خارج شدید شکار بکنید یعنی بعد از احلال شکار جایز است.»
در آیه دیگر حکم شکار حیوانات دریایی و صحرایی را بیان می‌کند و همچنین زمان حرام بودن شکار که همان حالت احرام است را بیان می‌کند: «احل لکم صیدالبحر و طعامه متاعا لکم و للسیاره و حرم علیکم صید البر مادمتم حرما و اتقوا الله الذی الیه تحشرون؛ » برای شما شکاردریائی و خوردن آن حلال شد تابرای شما و رهگذران متاعی باشد و شکارخشکی مادامی که در حالت احرام هستید بر شماحرام شد و بترسید از خدایی که بسوی او محشور می‌شوید) . این آیه در مقام بیان حکم شکار کردن حیوانات دریایی و صحرایی است،نه حکم خوردن آنها، لذا می‌فرماید: شکار حیوانات دریایی بر شما حلال شد وخوردن حیوانات دریایی طیب و قابل اکل نیز بر شما حلال است و آنگاه در مقام منت گزاری می‌فرماید: هم برای شما که در حال احرام هستیدو هم برای غیر شمااز رهگذران . و در ادامه می‌فرماید: شکار حیوانات بری که در خشکی هستند تا زمانیکه درحالت احرام هستید بر شما حرام است،پس در التزام به این نواهی و تقوی وخداترسی داشته باشید، چون محاسبه اعمال در روز قیامت و صحنه محشر باخدای سبحان است .
این آیه در مقام بیان حکم شکار کردن حیوانات دریایی و صحرایی است، نه حکم خوردن آنها، و این خود شاهد است بر اینکه باید متعینا بگوییم مراد از (طعامه- خوردن) که معنای مصدری است، نیست، بلکه مراد شکار کردن است و مقصود از حلیت طعام دریا حلیت خوردن آن است، در نتیجه از حلیت صید جواز شکار کردن حیوانات دریایی استفاده می‌شود، و از طعام دریا حلیت خوردن هر چیزی که از دریا گرفته شود بدست می‌آید، و لو اینکه این عنوان (آنچه از دریا گرفته شود) اعم است، هم شامل شکار می‌شود و هم مردارهایی که آب بیرون می‌اندازد و هم غیر حیوان، الا اینکه آنچه از اخبار اهل بیت (علیه السلام) وارد شده است این عنوان (آنچه از دریا گرفته می‌شود) را تفسیر می‌کند به ماهی‌های شور و امثال آن از شکارهای مانده و کهنه.