تحقیق در مورد استعداديابی در ورزش
فرمت فایل : ورد- word
قابل ویرایش
تعداد صفحات : 23 صفحه
بخشی از متن :
مقدمه
استعداديابي موضوعي است که در دنياي ورزش اهميت ويژه اي دارد . شناسايي عوامل موفقيت، راه را براي رسيدن به قله افتخار هموار مي کند . اين که مشخص شود چه ويژگي هايي ورزشکاران معمولي را از ورزشکاران نخبه متمايز مي سازد کاري بس دشوار است که موضوع پرداختن به استعداديابي را دشوارتر ساخته است .
بيشتر والدين علاقمندند تا کودکانشان موفقيت در يک رشته ورزشي را تجربه کنند . برخي والدين حتي ممکن است تمايل داشته باشند کودک خود را در سطح نخبگان ورزشي و قهرمانان ملي و بين المللي ببينند . پيشرفت از سطوح ابتدايي به سطوح نخبگي در ورزش فرآيندي بسيار پيچيده است . اين فرآيند نيازمند شناسايي و انتخاب افراد با استعدادي است که شرايط لازم جسماني ، مهارتي و رفتاري براي موفقيت در يک رشته ورزشي خاص را داشته باشند .
فرآيند کشف ورزشکاران با استعداديابي شرکت در يک برنامه تمريني سازماندهي شده ، يکي از مهمترين موضوعاتي است که امروزه در ورزش مطرح مي باشد . لذا در ورزش به عنوان يک هنر ، کشف افراد بااستعداد و انتخاب آنها در سنين پايين ، سپس هدايت ، کنترل و ارزيابي آنها در صعود به بالاترين سطح از مهارت اهميت زيادي دارند . تا آنجايي که به ورزشکاران نخبه مربوط مي شود ، کار و زمان مربي بايد براي کساني صرف شود که داراي توانايي هايي بالقوه باشند . در غير اين صورت ، استعداد ، زمان و انرژي مربي تلف شده و يا بهترين شکل آن اين است که ورزشکار متوسطي به وجود خواهد آمد. بنابراين هدف اصلي استعداديابي ، شناسايي و انتخاب ورزشکاراني است که بيشترين توانايي را براي رشته ورزشي خاص دارا باشند .
در عالم ورزش ، شناسايي استعداد مفهوم جديدي نيست . با اين حال به اين موضوع توجه علمي و درست و حسابي نشده است . در اواخر سال 1960 و اوايل 1970 در اکثر کشورهاي اروپاي شرقي ، روش هاي ويژه اي براي شناسايي ورزشکاراني که داراي توانايي هاي بالقوه بالايي بودند ، کشف شد . برخي از اين روش هاي مورد استفاده در انتخاب ورزشکاران مستعد توسط متخصصان کشف و تنظيم شد . اين دانشمندان در پي آن بودند که مربيان را در انتخاب ورزشکاران مستعد براي يک رشته ورزشي خاص ، نسبت به توانايي هاي لازم براي آن رشته آگاه سازند. نتايج حاصله در اين مورد ، غيرقابل تصور و حيرت انگيز بودند . بيشتر افرادي که در بازي هاي المپيک 1972 مدال گرفته بودند ، به ويژه از کشور آلمان شرقي که به طور علمي انتخاب شده بودند ; نتيجه فرآيند شناسايي استعدادها بود .
تعريف استعداديابي
استعداد در فرهنگ هاي لغت به معناي " توانايي ويژه و طبيعي " و " ظرفيت دستيابي به موفقيت " تعريف شده است.
ريلي و اي. ام ويليامز عقيده دارند استعداديابي عبارت است از " فرآيند شناسايي ورزشکاران فعلي که توان بالقوه اي براي نخبه شدن دارند".
رينگر در تعريف کاربردي استعداديابي اعتقاد دارد : استعداديابي يعني پيش بيني اجرا (عملکرد) از طريق سنجش ويژگي هاي جسماني ، رواني و اجتماعي و همچنين توانايي هاي تکنيکي.
فوايد استعداديابي
استفاده از معيارهاي ويژه براي استعداديابي فوايد و امتيازات متعددي دارد :
1-زمان لازم براي رسيدن به اجراهاي ورزشي بهينه توسط ورزشکاران برگزيده را کاهش مي دهد.
2-صرف کار ، انرژي ، استعداد و توانايي هاي مربي را کاهش مي دهد. ورزشکاراني که داراي توانايي هاي بالاتري هستند، موجب افزايش کارآيي برنامه هاي تمريني مربي مي شوند.
3-توانايي شرکت در مسابقه و نيز تعداد ورزشکاراني را که به اجراهاي ورزشي بهينه دست مي يابند افزايش مي دهد. در نتيجه، تيم ملي هماهنگي به وجود خواهد آمد که در مسابقات بين المللي توانا و قدرتمند ظاهر خواهد شد.
4-اعتماد به نفس ورزشکار را بالا مي برد ، چراکه اجراهاي ورزشکار نخبه در مقايسه با ورزشکاران هم سن انتخاب نشده به طور قابل توجهي بالاتر است .
5 -کاربرد تمرينات علمي را ميسر مي سازد و بدين طريق متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي با انگيزه بيشتري کار خود را ادامه خواهند داد .
روش هاي استعداديابي
در ورزش ، دو روش اصلي انتخاب و شناسايي ورزشکاران مستعد وجود دارد :
الف) روش طبيعي يا غيرمنظم : روشي معمول است و راه طبيعي پيشرفت ورزشکار در يک رشته ورزشي است. فرض بر اين است که ورزشکار در نتيجه تاثيرات موضعي و مقطعي به يک رشته ورزشي روي مي آورد. با اين حال ، پيشرفت تدريجي در اجراهاي ورزشي ورزشکاران که به وسيله انتخاب طبيعي برگزيده شده اند، به مستعد بودن يا نبودن اين ورزشکاران در رشته ورزشي که برگزيده شده اند ، بستگي دارد . با توجه به اين مطالب ، اغلب اتفاق مي افتد که پيشرفت و تکامل اجراهاي ورزشي ورزشکار اکثراً به دليل انتخاب نادرست رشته ورزشي ، بسيار کند انجام مي شود .
ب) روش علمي يا منظم : در اين روش با انجام آزمون ها و آزمايش هاي علمي توسط متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي ، افراد با استعداد به طور علمي شناسايي و به سمت رشته ورزشي مناسب راهنمايي مي شوند. کساني که به طور علمي انتخاب مي شوند در مقايسه با ورزشکاراني که از طريق روش طبيعي انتخاب مي گردند، براي رسيدن به اجراهاي ورزشي بهينه و ماهرانه به زمان کمتري نياز دارند . در رشته هايي که قد و وزن امتياز محسوب مي گردد (مانند : بسکتبال ، واليبال ، فوتبال ، قايقراني ، پرتاب ها و غيره) انتخاب به روش علمي بايد دقيقاً مورد توجه قرار گيرد . به همين ترتيب ، اين امر در مورد رشته هايي که سرعت ، زمان عکس العمل ، سازگاري و قدرت تعيين کننده هستند نيز صدق مي کند (مانند : دوهاي سريع ، جودو و هاکي ، پرش ها و غيره) . به کمک متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي ، چنين توانايي هايي کشف و آشکار مي شوند . در نتيجه آزمون ها و آزمايشات علمي، انتخاب مي شوند يا به سمت رشته ورزشي که مستعد آن هستند راهنمايي مي گردند.