بررسی و شناخت عوامل مؤثر در گرايش نوجوانان به فرهنگ بيگانه

تکه ای از متن :

فرهنگ محصول پيشرفته و پيچيده عقل وذهن انسان فرآورده نيروي خلاقيت و آفرينندگي و «تفكر انتزاعي» و ادراك  و يادگيري است  فرهنگ كليد ارتباط عميق و ثمربخش و حيات آفرين هم[1]ه آدميان ، همه علماء و دانشمندان همه مخترعان و همه مختصصان و همگان و همگان است براي برقراري ارتباط با زندگي، جامعه ، با والدين، فرزند، همسر، با دوست، با استاد و معلم و مربي، با هستي ، با ديگران حتي خود. لذا اگر فرهنگ حذف شود و اگر هركس از فرهنگ و تحلي فرهنگي، محروم شود همانند گل و گياهي خواهد بود كه از نور آفتاب و آب به عنوان مايه حيات دور مانده است. گل و گياه بدون آب و روشنايي، يعني هيچ، يعني تهيه شده از خود مساله ي گرايش به فرهنگ بيگانه امروزه افكار عده زيادي را در كشورهاي مختلف جهان به خود مشغول كرده است. و هم اكنون در بعضي از كشورها به عنوان يك معضل فرهنگي، اجتماعي و سياسي، در آمده است. دانشمندان علوم روان شناسي و ترتبيتي و علوم اجتماعي، رهبران جوامع، والدين، بيان و معلمان، هر كدام از جهتي علاقمند به شناخت علت ها و عامل هاي ايجاد كننده اين مساله هستند. در كشور ما سابقه اين مساله به گذشته اهي بسيار دور بر ميگردد. ولي شدت مساله ي گرايش به فرهنگ بيگانه به آغاز مشروطيت و تاسيس دار الفنون و موسسات ديگر غربي برمي گردد.

پس از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي ، استكبار جهاني به سركردگي امريكا،  مبارزات جدي و سازمان يافته خود را به اشكال گوناگون، از قبيل محاصره اقتصادي جنگ تحميلي عراق عليه ايران و نيز حمله و هجوم تمام عيار فرهنگي، بر عليه انقلاب اسلامي و ارزشهاي معنوي آن آغاز كرده است، و ثمره اين شبيخون فرهنگي را در احياي فرنگي مآبي، گرايش به ارزشهاي غيراسلامي و غيرمعنوي و … در بين افراد جامعه اسلاميمان، شاهد هستيم.

بنابراين، در برخورد با مساله ي گرايش به فرهنگ بيگانه، علماي روان شناسي تربيتي و اجتماعي بايد از راه حلهاي مناسب و سازنده اي را به منظور پيشگيري و ايمن سازي ارائه نمايند، و به تدريج فرهنگ اسلامي - ملي را جانشين فرهنگ بيگانه كرده، از صدمات آن بر قشر فعال و آسيب پذير جامعه، يعني نوجوانان و جوانان جلوگيري كنند زيرا از جمله پيامدهاي گرايش به فرهنگ بيگانه ، فاجعه غربزدگي و بي هويتي نوجوانان است كه در جوامع شرقي به صورت هاي مختلف در قرنهاي اخير، بروز و ظهور كرده است.

بنابراين قبل از هر چيز بايد دامنه تحقيقات و مطالعات در اين زمينه، افزايش يابد، زيرا با كمال تاسف بايد گفته شود كه تحقيق در اين زمينه سابقه چنداني ندارد، و علي رغم اهميت مساله، فعاليتهايي كه در اين رابطه قبل از انقلاب انجام شده است، هر چند ظاهران علمي اند ولي ترجمه كتابهاي غربي بوده و راه حلهاي جوامع غربي را دارند و يا متناسب بافت فرهنگي اجتماعي زمان طاغوت مي باشند.