پیشینه تحقیق يادگيری سازمانی

عنوان: مبانی نظری و پیشینه تحقیق يادگيري سازمانی
فرمت ورد قابل ویرایش
عداد صفحات: 100
همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن
منابع کامل

ممکن است در توضیحات بهم پیوستگی در کلمات وجود داشته باشد ولی در فایل word اینگونه نیست.



قسمتی از متن:

يادگيري سازمانی

يادگيري سازماني بيشتر شامل بخش هاي آموزشي فردي است. يك سازمان وقتي كه اعضاء سازمان آن را ترك مي كنند، توانايي هاي يادگيري خود را از دست نمي دهد. يادگيري سازماني در حافظه سازماني مشاركت دارد.به همين ترتيب سيستم يادگيري نه تنها افراد معدود، بلكه افراد زيادي را در نتيجه جمع آوري تجارب، هنجارها و داستان ها تحت تأثير قرار مي دهد. (هابر 1991).

يادگيري در سازمان مي تواند :

1) از طريق انتشار و تسهيم ديدگاه ها، دانش و مدل هاي ذهني از اعضاي سازمان روي دهد.

2) بر اساس دانش و تجربه گذشته باشد كه بستگي به مكانيسم هاي سازماني (سياست ها، استراتژي ها، مدل هاي واضح و ...) دارد. هرچند يادگيري سازمان ها از طريق افراد و گروه ها شكل مي گيرد،فرآيند يادگيري تحت تأثير مجموعه گسترده تري از متغيرها نيز مي باشد (ماركورات،1996:3). امروزه بسياري از مديران ارشد به بهبود و پيشرفت يادگيري در سازمان هاي خود متقاعد شده اند. اين آگاهي در مورد بهبود يادگيري از چند سؤال نشأت گرفته است :

ويژگي هاي يك سازمان يادگيرنده خوب چگونه تعيين مي شود؟ سازمان ها چگونه يادگيري خود را بهبود مي بخشند؟

تحقيق ادوين 1و همكارانش بر اين مبنا بود تا به سازمان ها براي ايجاد سيستم هاي يادگيري بهتر كمك كنند. وي يادگيري سازماني را ظرفيت سازمان براي ايجاد و بهبود عملكرد براساس تجربه تعريف مي كند. يادگيري يك پديده سطحي-سيستمي است، زيرا يادگيري، سازمان را حتي اگر افراد آن تغيير كنند پابرجا نگه مي دارد.

يكي از قسمت هاي مهم اين است كه سازمان ها همواره همانطور كه توليد مي كنند مي آموزند. يادگيري به اندازه يك وظيفه در توليد و ارائه كالاها و خدمات مؤثر مي باشد. البته سازمان ها نبايد سرعت و كيفيت توليد خود را قرباني يادگيري كنند، بلكه بايد به سيستم هاي توليدي به عنوان سيستم هاي يادگيري توجه نمايند.

نظريه هاي يادگيری:

بحث نظريه هاي يادگيري از ميراث غني و متنوعي برخوردار است. قريب به صدها سال پيش مبحث يادگيري زير سلطه نظريه هاي فلسفي قرار داشت، از جمله فلسفه ارسطو و افلاطون. با نخستين بررسي هاي آزمايشي كه توسط ابيگهاوس1و پاولف به عمل آمد، روش هاي تحقيق در علوم طبيعي در مسائل يادگيري نيز مورد استفاده قرار گرفت. بر مبناي انبوه مدارك علمي كه حاصل كار آزمايشگاه هاي روانشناسي در نقاط مختلف جهان بود، نظريه هاي جامع تر و اصول دقيق تري در مبحث يادگيري ارائه گرديد. در طول تحول و رشد مباحث مربوط به يادگيري، دو مكتب مهم شكل گرفت : نظريه هاي رفتاري و نظريه هاي شناختي.

نظريه هاي رفتاری:

بنيان گذار اين مكتب واتسون1 در سال 1913 بود. اين مكتب بر مبناي جهان بيني تجربه گرايي، معتقد است كه تجربه تنها منبع اصلي دانش و يادگيري از راه كسب تجربه صورت مي گيرد. براي روانشناسان رفتاري موضوع مهم علم روانشناسي، رفتار آشكار است و كسب رفتار را غالباً با فرآيندهاي شرط سازي توضيح مي دهند. اين روانشناسان به اهميت تمرين، تقويت و مجاورت در يادگيري تأكيد دارند.

نظريه شناختی:

در حدود هم زماني كه رفتار گرايان نظريه خود را در ايالت متحده مطرح نمودند، گروه كوچكي از روانشناسان به اهميت ادراك يا بينش و تشخيص فرد و به طور كلي عوامل دروني در يادگيري تأكيد داشتند. نظريات گشتالت2، پياژه3، لوين4 از جمله نظريات شناختي يادگيري هستند. در سال هاي اخير گروهي از روانشناسان با تأكيد بر هر دو عامل دروني و بيروني، مكتب ديگري تحت عنوان مكتب رفتاري-شناختي پايه ريزي كردند. از نظريات ديگري كه بعد از اين مكاتب شكل گرفت،مي توان به نظريه عصبي فيزيولوژيك يادگيري و نظريه خبرپردازي اشاره كرد.

به طور عام، نظريه يادگيري شامل مجموعه اي از اصول و قوانين در زمينه فرآيند يادگيري است. نظريه هاي يادگيري به بررسي فرآيندهاي يادگيري مي پردازند و تلاش مي كنند چگونگي يادگيري و عوامل مؤثر بر آن را مورد بررسي قرار دهند. براي رسيدن به اين هدف هريك از صاحب نظران، اين مسئله را از زواياي مختلفي مورد بررسي قرار داده اند كه موجب به وجود آمدن نظريه هاي مختلف در زمينه يادگيري شده است.

---