پیشینه تحقیق شبکه عصبی فازی

عنوان: مبانی نظری شبکه عصبي فازی
فرمت ورد قابل ویرایش
تعداد صفحات: 44
همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن
منابع کامل


قسمتی از متن:

شبکه عصبي فازي

شبکه‌هاي عصبي مصنوعي

هوش مصنوعي اختصارا روشي است در جهت هوشمند ساختن کامپيوتر. اين منظور زماني برآورد مي‌شود که ما قادر باشيم چگونگي تفکرانسان در زمان تصميم گيري‌يا حل مساله را بررسي کرده و آن را پس از تقسيم بندي به مراحل پايه اي در قالب‌يک برنامه کامپيوتري ارائه نمائيم. هوش مصنوعي وسيله ايست ساده و سازمان‌يافته براي طراحي برنامه‌هاي تصميم گيري پيچيده. فکر انسان مي تواند اطلاعات را بدون تغيير در روند کار مغز و بدون ايجاد اختلال در اطلاعات ذخيره شده قبلي جذب نمايد.‌يک برنامه هوش مصنوعي نيز مشابه اين روش کار مي‌کند. روش‌هاي هوش مصنوعي اجازه مي دهند تا ساختار‌يک برنامه به گونه اي باشد که هر بخش آن مجزا بوده و مشخص کننده‌يک گام به سوي حل‌يک مساله‌يا‌يک سري از مسائل باشد. هر بخش از برنامه مانند قسمتي از اطلاعات مغز انسان مي‌باشد اگر اين اطلاعات دچار اختلال شود، مغز مي تواند به طور خودکار رويه تفکرش را به گونه اي تغيير دهد تا واقعيت‌هاي جديد را تنظيم نمايد. براي اين کار نياز نيست تمامي پيش آگاهي‌هاي‌يک فرد مورد بررسي قرار گيرد. بلکه کافي است تنها اطلاعات بخشهايي که مربوط به اين تغيير مي‌شوند استفاده گردد.‌يک برنامه استاندارد مي تواند از پس تمامي قابليت‌هاي هوش مصنوعي برآيد، ولي نمي تواند مثل آن سريع و راحت باشد. هوش مصنوعي در مواردي همچون بازيها، اثبات تئوري‌ها، حل مسائل روزمره و عمومي، ادراک توسط کامپيوتر، فهم زبان طبيعي و حل مسائل خاص و تخصصي کاربر دارد(عرباني،1385). در طي دهه اخير شاهد حضور موفق شبکه‌هاي عصبي مصنوعي[1] بوده ايم. ايده آموزش براي حل مسائل شناسايي الگوهاي پيچيده با استفاده از ديدگاه عامل‌هاي داده هوشمند براي محققان دانشگاهي بسيار چالش انگيز شده است. شبکه‌هاي عصبي ابزار محاسباتي ساده اي براي آزمون داده‌ها و ايجاد مدل از ساختار داده‌هاست. داده‌هايي که براي ايجاد مدل‌ها استفاده مي‌شوند، به داده‌هاي آموزشي مشهور هستند. هر گاه شبکه عصبي از داده‌هاي آموزش براي‌يادگيري الگوهاي موجود در داده‌ها استفاده کند، مي تواند آنها را براي دستيابي به خروجي‌ها و نتايج مختلف به کار بگيرد(سرفراز و افسر،1384).



تاريخچه شبکه‌هاي عصبي مصنوعي

مباحث هوش مصنوعي پيش از بوجود آمدن علوم الکتريک، توسط فلاسفه و رياضي داناني نظير ارسطو[2] و بول[3] که اقدام به ارائه قوانين و نظريه‌هايي در باب منطق نمودند، مطرح شده بود. در سال 1943، با اختراع رايانه‌هاي الکترونيک، هوش مصنوعي دانشمندان را به چالشي بزرگ فراخواند. چرا که بنظر مي رسيد فناوري در نهايت قادر به شبيه سازي رفتارهاي هوشمندانه خواهد بود. در سال 1950 آلن تورينگ[4]، رياضي دان انگليسي، معيار سنجش رفتار‌يک ماشين هوشمند را چنين بيان داشت: " سزاوارترين معيار براي هوشمند شمردن‌يک ماشين، اينست که آن ماشين بتواند انساني را به گونه اي بفريبد که آن را متقاعد کند با‌يک انسان روبروست" . در سال 1956 طي جلسه اي در کالج دارتموث[5] آمريکا با حضور و همکاري ماروين مينسکي[6]، جان مک کارتي[7]، هربرت سايمون[8]، آلن نيوئيل[9] و غيره، اصطلاح هوش مصنوعي ابداع و اولين برنامه کامپيوتري هوش مصنوعي انتشار‌يافت.
و...


ممکن است در توضیحات بهم پیوستگی در کلمات وجود داشته باشد ولی در فایل word اینگونه نیست.

---