تحقیق درباره نام های قدیمی ایران و چرا نام ایران تغییر کرد و چه کسی نام ایران را نهاد

فهرست مطالب

عنوان 

هدف کلی

هدف جزیی

روش گردآوری اطلاعات

مقدمه

پیرامون واژه ایران 

ریشه‌شناسی واژه  ایران

ممالک ایران

ممالک محروسه ایران

فارس

معنی محدود

معنی گسترده

عجم و مملکت عجم

مقاله سعید نفیسی برای بازگشت نام ایران

اعلامیه رسمی دولت ایران

علت نامگذاری

منابع

هدف کلی:

در چه زمانی و توسط چه کسی نام ایران گذاشته شد؟

هدف جزیی:

1. کشور ایران در قدیم با چه نام های دیگری شناخته می شد؟

2. علت نامگذاری کشور ایران به این نام چه بود؟

روش گردآوری اطلاعات:

جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع مکتوب ماننده کتاب ، مجله ، روزنامه ، مقالات و همچین از سایت های اینترنتی استفاده شده است.

مقدمه

در طول تاریخ برای سرزمین ایران نام‌های فراوانی به‌کار رفته که مهم‌ترین آن‌ها دو نام ایران و پرشیا است.

آریاییان سرزمین خود را ایریوشَیُنِم یا ایریو دئینگهونام یعنی «مساکن آریائیان» می‌خواندند و بعدها که دارای حکومت و پادشاهی شدند، میهنشان را ایریانو خْشَثْرُ یعنی «پادشاهی ایرانیان» خواندند. این نام بعدها اِئران شَتْر و «ایران شَهر» شده که «ایران» کوتاه‌شده همین نام است .

در کتاب اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان، صص ۲۲–۴۷ نام‌های سرزمین ایران را شرح و بسط داده شده‌است. بنابر اسناد تاریخی، شواهد، قراین، فرهنگ شفاهی، کشفیات باستان‌شناسی و زبان‌شناسی می‌توان گفت چهار نام برای سرزمین ایران به‌کار رفته‌است:

1.     سرزمین جم، مملکت العجم، بلاد العجم یا بلاد فارس (در ادبیات فارسی، عربی و ترکی)، کشور عجم در ادبیات پارسی و ترکی. در مثالهای متون تاریخی می‌توان به عبارت بحر عجم و خلیج فارس یا خسروان عجم به معنی شاهان ایران اشاره نمود.

2.     میدیا در ادبیات اروپایی سرزمین میانه یا اراکستان در جغرافیای اسلامی

3.     سرزمین پارس و پرس در ادبیات اروپایی ‏(en)‏ (مملکت فارس در ادبیات عربی و پارسی)

4.     کشور ایران ایرانویچ (آریانا، ایراک، اراک، عراق و ایلام) از نظر زبانشناسی ریشه‌های واحدی دارند.

پیرامون واژه ایران

با وجود اینکه ایران تنها نامی است که نزد ایرانیان بطور مستمر در طول هزاران سال بکار می‌رفته‌است و تنها در شاهنامه بیشتر از ۷۲۰ بار و در کتاب عبید زاکانی بیشتر از ۴۰۰ بار واژه ایران و ایرانا بکار رفته‌است؛ و نماد یکپارچگی و تقدس به خود گرفته‌است اما اروپائیان و مردمان غرب تا اواخر سده هفده هیچگاه بکار نبرده‌اند یا به ندرت این نام را بکار برده‌اند و در عوض همواره پرشیا را بجای ایران بکار می‌برده‌اند. در تمامی اسناد و قراردادها سده‌های گذشته بین ایران و دولتهای خارجی نیز در متن فارسی ایران و در متن‌های خارجی نام پرشیا بکار رفته‌است. بعضی‌ها ایران ویج را به معنی اقوام ایرانی تعبیر کرده‌اند که این تعبیر اشتباه است. ویج - ویچ - بیج و بیجه همگی یک ریشه دارند و به معنی سرزمین و زمین و کشتکر و کشور است. هریک از این نامها در نقشه‌ها و اسناد تاریخی متفاوتی به کار رفته‌اند.