اثر β-hydroxybutyrate poly بر پرورش لارو میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergi )

اثر  β-hydroxybutyrate poly بر پرورش لارو میگوی بزرگ آب شیرین  (Macrobrachium rosenbergi )

تعداد صفحات : 6 فرمت ورد و قابل ویرایش

چکیده

در این مطالعه اثر poly β-hydroxybutyrate (PHB) بر عملکرد پرورشی لارو میگوی بزرگ آب شیرین Macrobrachium rosenbergii و سطوح باکتریایی درون روده مورد بررسی قرار گرفت . ناپلی های آرتمیا مرحله ی اینستار 2 را با و یا بدون PHB (5 گرم در لیتر ) و/ یا یک امولسیون روغنی غنی از اسیدهای چرب بسیار غیر اشباع به مدت 24 ساعت پرورش داده شدند. اثر تغذیه با ناپلی های آرتمیای غنی از PHB و/ یا HUFA بر عملکرد لارو میگوی بزرگ آب شیرین مورد بررسی قرار گرفت. تغذیه لاروی میگوی بزرگ آب شیرین با ناپلی های حاوی PHB به طرز چشمگیری بقا و تکامل آن ها را افزایش داد. به علاوه، میزان کل باکتری ها و میزان باکتری های جنس ویبریو در لاروهای تغذیه شده با PHB کمتر بود و این نشان می دهد که افزودن  PHB بر رشد میکرواورگانیسم های بیماری زا اثر بازدارندگی دارد. در آخر ، ترکیبی از PHB و امولسیون روغنی منجر به بهترین عملکرد در پرورش لاروها شد چرا که باعث افزایش چشمگیر بقا و تکامل در آن ها گردید. غلظت و فرمول نویسی بهینه PHB  برای گجناندن آن در آرتمیا جهت افزایش بازده اقتصادی تولید لارو باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد .

مقدمه

میگوی بزرگ آب شیرین  یکی از گونه های مهم آبزی پروری می باشد. پرورش این میگو نه تنها در آسیا بلکه  در مناطق دور از پراکنش طبیعی آن به سرعت توسعه پیدا کرده است. به هر حال وجود لاروهای سالم و با کیفیت همیشه از موانع اصلی در توسعه این گونه بوده است. یکی از از عوامل عمده ای که از تولید لاروهای با کیفیت جلوگیری نموده و باعث تولید کم و مرگ و میر زیاد می گردد، بیماری می باشد. شیوع بیماری های میگوی آب شیرین اغلب به باکتری های عفونت زا نسبت داده می شود. مرگ توده ای لاروها در مراکز تکثیر، تولید منظم پست لاروه های با کیفیت را محدود می نماید.این تلفات اغلب به باکتر های فرصت طلب عفونی نسبت داده می شود. باکتری های ویبریو به عنوان علل شیوع بیماری های متعدد و مشکل اصلی در مراکز تکثیر گزارش شده اند. آنتی بیوتیک ها و ضد عفونی کننده ها به عنوان روش های مرسوم کنترل جمعیت باکتریایی در مراکز تکثیر میگوی آب شیرین کاملا معمول می باشند. به هر حال در بسیاری از کشور به دلیل نگرانی هایی که در مورد سلامت عمومی و حفاظت محیطی وجود دارد،این مواد در حال خروج از بازار می باشند.از این گذشته استفاده از مقادیر کم آنتی بیوتیک ها به عنوان پیشگیری کننده موجب تکامل مقاومت میکروب ها نسبت به آنتی بیوتیک ها و عدم اثر گذاری تیمارهای آنتی بیوتیکی در کنترل بیماری ها گشته است. همچنین نیاز زیادی برای جستجوی روش های کنترلی جایگزین از اقتصادی به صرفه وجود دارد که به حفظ سلامت حیوانات کمک می نماید. به توجه به این که آنتی بیوتیک نباید بیش از این به عنوان محرک های رشد حیوانات استفاده شوند، هم اکنون تمایل زیادی به استفاده از اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به عنوان عولمل زیست کنترلی در تولید حیوانات وجود دارد. مطالعات متعددی نشان داده اند که اسیدهای چرب کوتاه زنجیر مانع رشد مخمرها و انتروباکتری هایی نظیر Escherichia coli ، Shigella flexneri و Salmonella typhimurium می گردند. قبلا نشان داده شده است که اسیدهای چرب کوتاه زنجیر باعث ممانعت و یا کاهش رشد سالمونلا در جوجه های مرغ و ویبریوهای درخشان در آزمایشات آزمایشگاهی می شوند. به علاوه نشان داده شده  بود که اسیدهای چرب کوتاه زنجیر باعث افزایش چشمگیر بقای ناپلی های میگوی آب شور در شرایط نامساعد می گردند. به علاوه این اسید ها می توانند برای میگو انرژی فراهم آورند. غلظت های تاثیر گذار اسیدهای چرب نسبتا بالاست و متعاقبا استفاده از انها در آب یک سیستم آبزی پروری به منظور محافظت از حیوانات از لحاظ اقتصادی امکان پذیر نیست. از این گذشته، افزودن مقادیر زیاد کربن آلی به آب ممکن است منجر به رشد بیش از حد باکترهای هتروتروف شود که می توانند اثرات منفی را بر سلامت حیوانات داشته باشند ( به علت کاهش اکسیژن و  یا رشد باکتری های بیماری زا ).PHA ها، پلی مرهای اسیدهای چرب پلی هیدروکسی  قابل حل در آب هستند که به وسیله ی باکتر های متعددی به عنوان ترکیبات ذخیره ای تولید می گردند. مطالعات متفاوتی شواهدی را مبنی بر اینکه PHAs می توانند از طریق دستگاه گوارشی حیوان تجزیه شوند را نیز ارائه داده اند ، در نتیجه افزودن این ترکیبات به غذا می تواند به ایجاد اثرات زیست کنترلی مشابه با آنچه که در مورد اسیدهای چرب کوتاه زنجیر شرح داده شد منجر شود.Defoirdt et al. (2007) گزارش دادند که اسید چرب   β-hydroxybutyrate قادر بوده است تا از رشد یک سویه ی سمی campbellii Vibrio در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری نماید. بر اساس این نتایج نویسنده تلاش نموده است تا برسی نماید که آیا پلیمرهای این اسیدهای چرب کوتاه زنجیر ،PHB یا ترکیب ذخیره ای شناخته شده ی باکتری ها، را می توان جهت محافظت از موجودات آبزی در برابر باکتر های بیماری زا استفاده نمود و یا خیر .اضافه نمودن ذرات تجاری PHB (با قطر متوسط 30 میکرومتر ) در غلظتی برابر با 1000 میلی گرم در لیتر آب پرورشی به محافظت کامل آرتمیا در برابر V. campbellii بیماری زا منجر شد.

در این مطالعه اثر PHB ( تزریق شده به وسیله ی غذای زنده ) بر رشد و بقای لارو میگوی بزرگ آب شیرین و میکرواورگانیسم های ( کل باکتری های جنس ویبریو) مربوط به لارو مورد بررسی قرار گرفت .برای نشان  دادن این پتانسیل ، ناپلی های آرتمیا و PHB بر اساس روشی که به طور معمول در بسیاری از هچری های ماهیان و سخت پوستان به کار می رود،با چربی غنی سازی ترکیب گردیدند.