زیست پذیری جمعیت گونه یوزپلنگ سِرِنگتی (Serengeti cheetah)

قسمتی از ترجمه

چکیده:

اخیراً آنالیز زیست­پذیری جمعیت، به خصوص برای گونه هایی که طول عمر زیاد دارند، به منظور برآورد پارامترهای مدل و تنوع­پذیری اندازه های آنها، تنها بر داده هایی که طی چند سال به دست آمده اند و یا داده های حاصل از یک گونه نزدیک به آن تکیه می کنند، و بیشتر با حدس و گمان توأمند. این باعث شده که نتیجه گیری ها و یا پیش بینی ها برای ارزیابی آنها دشوار شود. در مطالعه حاضر، ما از 20 سال از داده های دموگرافیک درباره یوزپلنگ سرنگتی (Acinonyx jubatus) برای انجام تجزیه و تحلیل زیست پذیری جمعیت آنها استفاده کردیم. نخست ما مدلی از نرخ رشد قطعی طراحی کردیم و دریافتیم که جمعیت یوزپلنگ تقریباً خود- جایگزین است (997/0λ= ). مدل ما نشان داد که رشد جمعیت به شدت تحت تاثیر بقای یوزپلنگان بالغ، و پس از آن بقای نوجوانان بوده است، که به نوعی از جمله گونه هایی هستند که زندگی طولانی دارند و اتروپاروس[1] هستند. ما سپس خطر انقراض و پیش بینی بلند مدتی از اندازه جمعیت یوزپلنگ را با استفاده از مدل تصادفی مان، پاپ ژن،[2] مورد بررسی قرار دادیم. ما پیش بینی های حاصل از داده های میدانی جمع آوری شده در طی بیش از 20 سال را مقایسه کردیم و دریافتیم که آزمایش های تصادفی دموگرافیک، یک اندازه جمعیت پایدار را نشان می دهد، در حالی که آزمایشات تصادفی زیست محیطی کمی بدبینانه­تر بود. خطر انقراض هم برای بقای بزرگسالان و هم برای بقای نوجوانان (از 1-0 سالگی) بسیار حساس بود. کاهش واریانس در نرخ بقا همچنین خطر انقراض را کاهش داد. از آنجا که شیرها، شکارگرهای اصلی توله یوزپلنگ ها محسوب می شوند، ما از رکوردهای دموگرافیک برای شبیه سازی اثر تعدادهای مختلف شیر بر بقای یوزپلنگ های نوجوان استفاده کردیم. فراوانی بالا و متوسط شیرها منجر به انقراض تقریبا تمام جمعیت یوزپلنگ در طول 50 سال شده است، در حالی که با تعداد کم شیرها، فراوان­ترین جمعیت یوزپلنگ باقی ماند. برای حفاظت از یوزپلنگان، نباید تنها در حفاظت از آنها در داخل پارک های ملی تکیه شود، بلکه همچنین باید بر حفاظت از آنها در مناطق طبیعی در خارج از پارک های ملی که در آن دیگر شکارچیان بزرگ وجود ندارد نیز تاکید شود.